จดหมายถึงลูก
พ่อแม่ไม่มี เงินทอง จะกองให้
จงตั้งใจ พากเพียร เรียนหนังสือ
หาวิชา ความรู้ เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือ เอาไว้ ใช้เลี้ยงกาย
พ่อกับแม่ มีแต่ จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้า เรื่อยไป นั้นอย่าหมาย
ใช้วิชา ช่วยตน ไปจนตาย
เจ้าสบาย แม่กับพ่อ ก็ชื่นใจ
ถึงแม้จน ทนได้ ไม่ทุกข์หนัก
เท่าลูกรัก ประพฤติตน เป็นคนชั่ว
ลูกกี่คน ทนเลี้ยงได้ ไม่หมองมัว
ไม่โศกเศร้า เท่าลูกตัว ชั่วระยำ
พ่อแม่ส่ง ให้ลูกเรียน เพียรอุตส่าห์
พ่อแม่ฟันฝ่า อุปสรรค แสนหนักเหลือ
พ่อแม่ตั้งหน้า หาทุน มาจุนเจือ
พ่อแม่ทำเพื่อ ลูกเจริญ เดินก้าวไกล
กอดของแม่
อุ่นอันใดในหล้าที่ว่าอุ่น
ไม่ละมุมทดแทนเท่าแขนแม่
ที่ตวัดโอบร่างอย่างดูแล
ยามลูกแพ้ด้วยฤทธิ์พิษสังคม
มือแม่นั้นโอบมาจากบ่าซ้าย
แนบเรือนกายกลางหลังฝังความขม
ตบเบาเบาหมายให้ไล่ความตรม
ดุจสายลมอบอุ่นละมุนละไม
น้ำตาลูกรินลงอยู่ตรงหน้า
แม้เหนื่อยล้าเจ็บท้อเพียงขอให้
รอยกอดนั้นลึกล้ำมาค้ำใจ
ตลอดไปชั่วกาลนานนิรันดร์
ลูกวันนี้อยู่อย่างห่างคนกอด
คำพร่ำพลอดห่วงใยไกลเกินฝัน
แขนที่โอบแนบสนิทติดชีวัน
ก็มีอันจากไปในเวลา
ลูกจะรอวันหนึ่งถึงวันนั้น
วันที่ฝันอบอุ่นยังกรุ่นฟ้า
วันที่ต้องทดท้อต่อชะตา
วันเหว่ว้ามาเตือนเยือนชีวี
ลูกจะหยิบมือแม่วางกลางศีรษะ
อย่าปล่อยนะวางไว้ตรงใจนี่
ด้วยความรักศรัทธาและปรานี
ให้ลูกนี้ยืนหยัดในบัดดล...
รักอันยิ่งใหญ่
ถึงเขาจะไม่ใช่ซุปเปอร์แมน
แต่อ้อมแขนก็อบอุ่นเสมอ
ถึงไม่ใช่ชายในฝันที่เคยพร่ำเพ้อ
แต่เขาก็เป็นยอดมนุษย์เสมอ ในดวงใจ
ยามใดที่ทุกข์ท้อ
กำลังใจมากมายเกินพอเค้ามีให้
อาจไม่เคยได้รางวัลพ่อดีเด่นจากใคร
แต่ว่าพ่อก็เป็นฮีโร่ในดวงใจตลอดมา
ฝ่ามือหนาหยาบกร้าน
ตรากตรำทำงานเหนื่อยยาก
ไม่ยอมให้ลูกเมียอดอยาก
ถึงลำบากยังไงก็สู้ทน
ยอมสละความสุขทุกอย่าง
เพื่อจะสร้างชีวิตให้หลุดพ้น
เพื่อลูกเมียอยู่สบายไม่ร้อนรน
เพื่อทุกฅนในครอบครัวทั่วถึงกัน
คือผู้ชายฅนนี้ที่เป็นพ่อ
ไม่เคยท้อหมดทางจะสร้างฝัน
เพียงอยากให้ลูกเมียมีหลักประกัน
เหนื่อยแค่ใหนพ่อไม่หวั่นฝ่าฟันไป
บุญคุณพ่อเปรียบฟ้า มหาสมุทร
เป็นที่สุดแห่งรักอันยิ่งใหญ่
ยกคุณพ่อบูชาใว้ในใจ
สัญญาไว้ลูกจะกตเวที
